Σε μεγάλο βαθμό αυτό μπορεί να επιτευχθεί μετά από μία επέμβαση καταρράκτη (φακοθρυψία). Στόχος της επέμβασης καταρράκτη είναι η αποκατάσταση της όρασης (οπτικής οξύτητας) των ασθενών αλλά παράλληλα και η επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ανεξαρτησίας από γυαλιά σε ότι αφορά στη μακρινή όραση και την κοντινή όραση. Με προσεκτικές μετρήσεις των γεωμετρικών παραμέτρων του οφθαλμού αλλά και την επιλογή του κατάλληλου ενδοφακού μπορούμε άκοπα να διορθώσουμε διαθλαστικά σφάλματα (μυωπίας και υπερμετρωπίας). Αυτό διευκολύνει την μακρινή όραση χωρίς γυαλιά. Εξαιρετικά χρήσιμη είναι και η εξάλειψη αν είναι δυνατό του αστιγματισμού. Σε γενικές γραμμές αν ο αστιγματισμός είναι έως μισή διοπτρία (μισός βαθμός) τότε αυτό αντιμετωπίζεται με την πραγματοποίηση της τομής στον κερατοειδή με συγκεκριμένο προσανατολισμό. Αν ο αστιγματισμός εκτιμάται μέχρι μία διοπτρία (ένας βαθμός) τότε αυτό διορθώνεται με την πραγματοποίηση σε τοπογραφικά αντίστοιχες θέσεις χαλαρωτικών τομών στον κερατοειδή. Από εκεί και πάνω απαιτείται τορικός ενδοφακός, φακός ο οποίος δηλαδή διορθώνει και τον αστιγματισμό ο οποίος πρέπει όμως να τοποθετηθεί κατά μήκος συγκεκριμένου άξονα εντός του ματιού. Όσο μικρότερο είναι το υπολειπόμενο διαθλαστικό σφάλμα τόσο μικρότερη είναι η εξάρτηση του ασθενούς μετά το χειρουργείο από γυαλιά για την μακρινή όραση.
Σημαντική παράμετρος είναι όμως και η κοντινή όραση. Εδώ έχουμε δύο βασικές επιλογές. Η πρώτη είναι μια προσέγγιση η οποία ονομάζεται monovision. Εδώ διορθώνουμε πλήρως τον ένα οφθαλμό γεγονός το οποίο εξασφαλίζει άριστη μακρινή όραση, ενώ στον άλλο οφθαλμό αφήνουμε περίπου ένα βαθμό μυωπίας. Το μυωπικό μάτι βλέπει άριστα σε απόσταση ενός μέτρου (ενδιάμεση απόσταση) χωρίς γυαλιά και αρκετά καλά σε κοντινές αποστάσεις χωρίς γυαλιά. Μπορεί δηλαδή ο ασθενής να ξεφυλλίσει μία εφημερίδα ή ένα περιοδικό με καλό φωτισμό αλλά αν πρέπει να διαβάσει μικρές γραμματοσειρές θα χρειαστεί διορθωτικά γυαλιά. Το monovision γίνεται πολύ καλά ανεκτό από όλους σχεδόν τους ασθενείς και επιτρέπει ανεξαρτησία από γυαλιά σε τουλάχιστον 70% των καθημερινών δραστηριοτήτων.
Η δεύτερη επιλογή είναι οι προηγμένοι πολυεστιακοί ενδοφακοί οι οποίοι μάλλον εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία από γυαλιά. Υπεραπλουστευμένα μπορεί να ειπωθεί πως οι πολυεστιακοί ενδοφακοί φέρουν κάποιους ομόκεντρους δακτυλίους οι οποίοι δημιουργούν μία κοντινή και μία μακρινή εστία. Αυτό επιτρέπει εξαιρετική μακρινή και κοντινή όραση αλλά λίγο χειρότερη όραση σε ενδιάμεσες αποστάσεις. Οι πολυεστιακοί ενδοφακοί προϋποθέτουν πλήρη εξάλειψη διαθλαστικών σφαλμάτων (μυωπίας, υπερμετρωπίας & αστιγματισμού) και δομικά απόλυτα υγιείς οφθαλμούς, διότι ένα μέρος μόνο της φωτεινής ενέργειας εστιάζεται πάνω στον αμφιβληστροειδή (φωτογραφικό φιλμ). Επίσης σε ορισμένες συνθήκες φωτισμού π.χ. κατά την οδήγηση το βράδυ μπορεί να προκαλούν φωτοστέφανα (δυσφωτοψία) τα οποία όμως προοδευτικά εξαφανίζονται σε βάθος λίγων μηνών.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι επιλογές αυτές δεν προσομοιάζουν τη φυσιολογική νεανική λειτουργία του οπτικού συστήματος του ανθρώπου. Σε νεαρή ηλικία μπορούμε να αλλάξουμε το σχήμα του φυσικού κρυσταλλοειδούς φακού μας και να επιτρέψουμε την άριστη εστίαση κοντινών αντικειμένων. Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί πως σημαντική παράμετρος είναι και το επάγγελμα ή οι δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο του ασθενή. Για έναν επαγγελματία οδηγό για παράδειγμα οι πολυεστιακοί ενδοφακοί ίσως να μην αποτελούν κατάλληλη επιλογή, ενώ για έναν χειρουργό ή έναν χαράκτη ίσως το monovision να μην αποτελεί λύση δεδομένου ότι επηρεάζει την αντίληψη του βάθους των αντικειμένων.
Η επιτυχία του εγχειρήματος διόρθωσης της πρεσβυωπίας είναι συνάρτηση μετρήσεων ακριβείας, άριστης εκτέλεσης του χειρουργικού πλάνου αλλά και μιας εκτεταμένης προεγχειρητικής συζήτησης από την οποία θα καταστούν σαφείς οι επιθυμίες, οι ανάγκες αλλά και το είδος των συνηθισμένων δραστηριοτήτων του ασθενή.